Yeni bir bilimsel araştırma, kara deliklerin aslında mevcut bilgilerimize tamamen aykırı olabilecek bir hipotezi gündeme getiriyor. Physical Review D dergisinde yayımlanan çalışmaya göre, kara delikler aslında “donmuş yıldızlar” olarak adlandırılan, soğumuş ve ışık veya ısı yaymayan yıldızlar olabilir. Bu iddia, kara deliklerin doğasını ve bilinen fizik kurallarına meydan okuyan özelliklerini sorguluyor.

Kara delik teorisi, Albert Einstein’ın 1915’te ortaya koyduğu genel görelilik kuramına dayanıyor. Einstein’a göre, bir kara deliğin merkezinde sonsuz yoğunlukta bir tekillik bulunur ve etrafını saran olay ufku hiçbir şeyin, hatta ışığın bile kaçmasına izin vermez. Ancak bu teoriler, Stephen Hawking’in 1970’lerde geliştirdiği Hawking radyasyonu ile çelişiyor. Hawking, kara deliklerin radyasyon yayabileceğini ve zamanla kütle kaybedip tamamen buharlaşacağını öne sürmüştü. Bu çelişkiler, kara delikler konusunda bilim insanlarını uzun süredir tartışmaya sürükleyen paradoksların temelini oluşturuyor.

Yeni araştırma ise kara deliklerin aslında donmuş yıldızlar olduğunu iddia ederek bu paradoksları çözmeye çalışıyor. İsrail’deki Ben-Gurion Üniversitesi’nden fizik profesörü Ramy Brustein, donmuş yıldızların kara delik taklitçileriolduğunu belirtiyor. Yani bu yıldızlar, tekillikten ve olay ufkundan yoksun olmalarına rağmen kara deliklere özgü gözlemlenebilir tüm özellikleri taklit edebilen ultra kompakt astrofiziksel nesneler.

Eğer bu hipotez doğrulanırsa, kara deliklerin aslında Einstein’ın öngördüğü gibi özelliksiz ve yapıdan yoksun varlıklar olmadığı ortaya çıkabilir. Donmuş yıldızlar, kara deliklerin entropi ve termal radyasyon gibi özelliklerini de açıklayabilir. Ancak bu iddiayı doğrulamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç var.

Bu yeni çalışma, kara deliklerin evrenin en büyük gizemlerinden biri olma özelliğini sürdürdüğünü ve gelecekte daha derin bilimsel araştırmaların gerekeceğini gösteriyor.